آموزش مداحی و اشعار مذهبی

ربیع است و دل بر جمال تو شایق
نه بر لاله و ارغوان و شقایق

ربودی تحمل زمن گل ز بلبل
چو لیلی ز مجنون و عَذرا ز وامق

به بوی خوش گل شود مست بلبل
به بوی تو دیوانه بیچاره عاشق

نه چون خط نیکویت اندر ریاحین
نه چون سنبل مویت اندر حدایق

نه زیباست با قامتت شاخ طوبی
نه لایق به سرو قدت  نخل باسق

تویی دوحه بوستان معارف
تویی گلبن  گل  ستان حقایق

تویی عقل اقدم تویی روح عالم
محیط دوایر مدار مناطق

تویی منطق حق و فرمان مطلق
إلی الحقِ داعٍ و بالحق ناطق

إمام الهدی صالح بعد صلح
دلیل الوری  صادق بعد صادق

حلیفُ التُّقی جعفر بن محمد
کثیر الفواضل  عظیم السوابق

دلیل حقیقت لسان شریعت
امام طریقت بکل الطرائق

ز منصور مخذول چندان بلا دید
لقد کان  تنهدُّ منه الشواهق

سر اهل ایمان سرو پای عریان
بسی رفت در محفل آن منافق

نگویم ز گفت شنودش که بودش
کَسَمُ الأفاعی و حد البوارق

چنان تلخ شد کامش از جور اعدا
که شد سم قاتل بر او شهد فایق

محمد حسین غروی اصفهانی

*********************

در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را

شد دشمن تو معترف انگار خداوند
در گوش تو گفته همه اسرار جهان را

با رایحۀ خطۀ سرسبز عبایت
کوتاه کن از باغ دلم دست خزان را

با امر تو هر چند در آتش ندویدم
هر چند فدای تو نکردم سر و جان را

هر چند مرید تو شدن  شأن زراره است
ای کاش که این عاشق بی نام و نشان را

بگذار که تا ظل بنی ساعده یکبار
من جای تو بر دوش کشم کیسۀ نان را

ماندم که در خانه ات آن روز چرا سوخت
آتش که نسوزاند تن خادمتان را

با لحن حجازی شبی از حضرت موعود
خواهیم شنید از حرمت صوت اذان را

*********************

باز دنیا پیاله باران شد
تا خدا پرکشیدن آسان شد

آمد از ره پدر بزرگ رضا
دل ما راهی خراسان شد

کوری چشم دشمنان علی
پسری حیدری نمایان شد

آمد عالیجناب فقه و اصول
روضه ها صاحب سخنران شد

مکتب آسمانیش روزی
بانی انقلاب ایران شد

مو سفید و خمیده قامت شد
تا دل گبر ما مسلمان شد

سخنان فصیح و روشن او
باعث اعتبار انسان شد

هر کجا حرف علم او آمد
دشمن شیعه رفت و پنهان شد

قطره ای از فرات نوشید و
کربلایی شد و پریشان شد

پدرش تا که آب زد به لبش
یاد شش ماهه کرد و گریان شد

حسرت این خبر به دل مانده
صحن تاریک او چراغان شد

در وطن هم غریب و مظلوم است
شهر او پایگاه شیطان شد

     
      رسانده ام به حضور تو قلب عاشق را
      دل رها شده از محنت خلايق را
      
      دلي که پر زده تا آستان احسانت
      که غرق نور اجابت کني دقايق را
      
      بر اين کوير ترک خورده‌ي دل خسته
      ببار جرعه اي از کوثر حقايق را
      
      مريد صبح نگاه تو مي برد از ياد
      مگر ترنم «قال الامامُ صادق» را؟
      
      نگاه لطف تو آقا به دل بها داده
      و با رضاي تو دارم رضاي خالق را
      
      تويي که ضامن صبح سعادتم هستي
      تويي که روشني هر عبادتم هستي
      
      پر از شميم بهشت است منبرت آقا
      به برکت نفحات معطرت آقا
      
      هنوز عطر مليح محمدي دارد
      گُلِ دميده ز لبهاي أطهرت آقا
      
      شبيه حضرت خاتم مدينة العلمي
      شنيدني ست کرامات محضرت آقا
      
      و ديده ايم به وقت جهاد انديشه
      هزار مرتبه ما فتح خيبرت آقا
      
      چهار هزار حکيم و فقيه و دانشمند
      رهين مکتب انديشه گسترت آقا
      
      نگاه روشنت آقا ستاره پرور بود
      شکوه بي بدل تو زُراره پرور بود
      
      تو آمدي و جهان غرق در خِرَد مي شد
      دليل ها همه با عشق مستند مي شد
      
      تو آمدي پر و بالي دهي به دلهامان
      به پاي درس تو هفت آسمان رصد مي شد
      
      خوشا به حال دلي که عروج را فهميد
      مسير روشن تو از بهشت رد مي شد
      
      ميان آن همه شاگرد شد سعادتمند
      کسي که مذهب عشق تو را بَلَد مي شد
      
      نفس زدي و جهان را حيات بخشيدي
      تجليات الهي الي الابد مي شد
      
      جهان نشسته سر سفره‌ي رواياتت
      شهود مي چکد از جلوه زار ميقاتت
      
      سر ارادت ما و غبار صحن بقيع
      همان حريم بهشتي همان بهشت بديع
      
      همان ديار الهي که از نسيم خوشش
      شده ست شهر مدينه پر از شميم ربيع
      
      «و يطعمون علي حبّه ...» نمايان است
      کرانه هاي کرامت چه بي کران و وسيع
      
      گدائي حرمت اعتبار هر عاشق
      اميد ماست توسل در اين سراي رفيع
      
      چه غم ز غربت دنيا و حسرت عقبا
      نگاه روشنتان تا براي ماست شفيع
      
      کليد معرفت اينجا ارادت و عشق است
      سر ارادت ما و غبار صحن بقيع
      
      مگير از دل من يارب اين سعادت را
      گدائي حرم اهل بيت عصمت را
      
      غبار مقدم تو عطر آشنا دارد
      براي ديده ام اعجاز کيميا دارد
      
      گداي خانه به دوش توام قبولم کن
      گداي تو به جز اين آستان کجا دارد؟
      
      دگر چه جاي گلايه ز فقر مي ماند
      کسي که در دو جهان، مهربان! تو را دارد
      
      دل شکسته‌ي من حرفهاي ناگفته
      دل شکسته‌ي من شوق التجا دارد
      
      کسي که بوده تمام وجودش از جودت
      در آستانه ات امشب دو خط دعا دارد
      
      هميشه آرزوي پر زدن به سوي بقيع
      هميشه حسرت ديدار کربلا دارد
      
      چه مي شود همه‌ي عمر با شما باشم
      غبار صحن تو و صحن کربلا باشم
      
      يوسف رحيمي
       
      ******************
       
      من همان باده نوش جام توام
      بلبل مست روي بام توام
      
      بي نگاهت غزل نمي خوانم
      شاعر فيض مستدام توام
      
      ششمين آينه سلام آقا
      آرزومند يک سلام توام
      
      به پر زخمي ام نگاه کنيد
      آه؛ محتاج التيام توام
      
      باز همسفره باش با سائل
      دوستدار همين مرام توام
      
      مست قال الامام صادق من
      من مسلمان شده به نام توام
      
      روي قبرم سپرده ام آقا
      بنويسند من غلام توام
      
      من غلام محبت يارم
      به خم گيسويت گرفتارم
      
      مي نويسم فقط حقايق را
      ماجراي عروج عاشق را
      
      با تو فهميده ام مفهوم و
      معني آيه هاي ناطق را
      
      مي شود ديد در نگاه شما
      عکس زيباي وجه خالق را
      
      معني يا بصير در بَصَرت
      با بصيرت کني هر عاشق را
      
      با بيانات روشن و نابت
      تو شکستي صف منافق را
      
      ما به عالم نمي دهيم هرگز
      تار موي امام صادق را
      
      السلام اي رئيس مذهب ما
      اي دمادم ترانه ي لب ما
      
      دلمان را تو حيدري کردي
      مست انوار کوثري کردي
      
      در لباس امامت اي آقا
      به خدا که پيمبري کردي
      
      با احاديث و گفته هاي خودت
      تو عجب فتح خيبري کردي
      
      زنده کردي تو علم را تا حشر
      بسکه شاگرد پروري کردي
      
      ما کجا؟! مهر مادرت زهرا
      دل ما را تو مادري کردي
      
      مهرتان را به سينه دارم من
      آرزوي مدينه دارم من
      
      کاش ما را دعا کني آقا
      خرج اين روضه ها کني آقا
      
      چشم هاي مرا به پاي حسين
      نذر خيرالنّسا کني آقا
      
      باني روضه هاي عاشورا
      کاش روضه به پا کني آقا
      
      کاش ما را شبي به خرج خودت
      راهيِ کربلا کني آقا
      
      ياد جدّ غريب خويش کني
      ياد آن سرجدا کني آقا
      
      روضه ي زينبيه مي خواهيم
      روزيِ فاطميه مي خواهيم
      
      محمد جواد پرچمي